به نقل از «ایران اکونومیست»

میراثی که ویرانه شد

تاریخ انتشار: ۱۸ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۷۰۶۷۳

رصدخانه مشهور "آرسیبو"(Arecibo) در سال ۲۰۲۰ و پس از بیش از نیم قرن فعالیت فرو ریخت و اکنون که دو سال از آن ماجرا می گذرد بنیاد ملی علوم آمریکا اعلام کرده این رصدخانه را بازسازی نخواهد کرد. در این خبر تصاویری از این رصدخانه پیش از تاسیس و تا لحظه فروپاشی را منتشر کرده‌ایم.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از بیزینس اینسایدر، سال ۲۰۲۰ رصدخانه مشهور "آرسیبو"(Arecibo) که شامل یک بشقاب بزرگ و یک گنبد بود که با کابل‌های فولادی نگه داشته شده بود و چندی بود که کابل‌های آن فرسوده شده بودند، فرو ریخت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بنابر جدیدترین اخبار، تلسکوپ رادیویی نمادین پورتوریکو که در سال ۲۰۲۰ فرو ریخت، بازسازی نخواهد شد، اگرچه این منطقه شاهد افتتاح یک مرکز آموزشی جدید در سال آینده خواهد بود.

در این خبر تصاویر قبل و بعد از فروپاشی رصدخانه آرسیبو نشان داده شده است. فروپاشی آرسیبو مهر پایانی بر روی یک دوره تحقیقات فضایی این رصدخانه بود. ستاره شناسان در غم از دست دادن این رصدخانه، عزادار شدند چرا که برای نزدیک به ۶۰ سال، رصدخانه آرسیبو سهم قابل توجهی در حوزه نجوم داشت.

تلسکوپ رادیویی "آرسیبو" در سال ۱۹۶۳ تکمیل شد و داده‌هایی را جمع‌آوری کرد که منجر به دریافت یک جایزه نوبل شد و در پیشرفت علم نجوم نقشی اساسی ایفا کرد. در سال ۱۹۹۲ به اولین رصدخانه‌ای تبدیل شد که سیارات خارج از منظومه شمسی را مشاهده کرد. این رصدخانه در چند دهه فعالیت خود نقش زیادی در جستجوی حیات فرازمینی از جمله پخش اولین پیام زمینی به اعماق فضا داشت.

اما برخلاف همه دستاوردهای "آرسیبو"، تعهد ایالات متحده به عنوان مالک و حافظ "آرسیبو" از سال ۲۰۰۶ دچار نقصان شد. بنیاد ملی علوم آمریکا(NSF) که حامی "آرسیبو" بود، در این سال بودجه "آرسیبو" را ۱۵ درصد کاهش داد. عجیب بود که "آرسیبو" برخلاف بهره‌وری و دستاوردهای مداوم از اولین تاسیساتی بود که با کاهش بودجه مواجه شد.

تصمیم برای کاهش بودجه "آرسیبو" با مقاومت جامعه علمی و فراتر از آن روبرو شد. از جمله فرماندار وقت پورتوریکو که از بنیاد ملی علوم آمریکا درخواست تجدید نظر کرد. اما در سال ۲۰۰۷ باز هم بودجه "آرسیبو" کاهش یافت و از ۱۰.۵ میلیون دلار به هشت میلیون دلار رسید. سپس با کاهش چشمگیر بودجه در چهار سال بعد، تعطیلی این رصدخانه قریب‌الوقوع به نظر می‌رسید.

در این هنگام، بنیاد ملی علوم آمریکا به یک کنسرسیوم جدید ماموریت داد تا مدیریت "آرسیبو" را در سال ۲۰۱۱ به عهده بگیرد و آن را از یک مؤسسه با بودجه فدرال به مؤسسه‌ای تبدیل کند که بتواند از منابع دیگر به دنبال بودجه باشد.

خوش‌بینی در مورد این تحول و جابجایی خیلی زود جای خود را به بدبینی داد. بنیاد ملی علوم آمریکا همچنان به حمایت از "آرسیبو" ادامه داد و ناسا یک سوم هزینه‌های آن را تقبل کرد. با این حال متعادل‌سازی بودجه توسط بنیاد ملی علوم آمریکا و وعده سایر پروژه‌های جدید رصدی بار دیگر این رصدخانه را تهدید کرد.

در سال ۲۰۱۵، "رابرت کر" مدیر تاسیسات "آرسیبو" به دلیل درگیری‌ها بر سر بودجه استعفا داد. در سال ۲۰۱۸، دانشگاه "فلوریدای مرکزی" مدیریت "آرسیبو" را بر عهده گرفت و کمک کرد تا خسارات وارده به "آرسیبو" از طوفان ماریا جبران شود.

اما انگار از پایان راه گریزی نبود. در ۱۹ نوامبر سال ۲۰۲۰، بنیاد ملی علوم آمریکا سرانجام تعطیلی رسمی عملیات این تلسکوپ را اعلام کرد و سپس در اول دسامبر نیز سرانجام کابل‌های نگه دارنده پاره شدند و "آرسیبو" دچار فروپاشی شد.

رصدخانه آرسیبو، یک تلسکوپ رادیویی افسانه‌ای بود که در کوه‌های سرسبز پورتوریکو قرار داشت و برای نزدیک به شش دهه به عنوان یک دیده‌بان ضروری برای رصد کیهان عمل می‌کرد. در ادامه تصاویری از این رصدخانه را منتشر کرده و درباره هر یک توضیحاتی کوتاه ارائه کرده‌ایم.

این تلسکوپ در یک گودال طبیعی در شمال غربی پورتوریکو ساخته شد. این تصویر، نمایی هوایی از رصدخانه آرسیبو را نشان می‌دهد که در دهه ۱۹۸۰
ثبت شده است.  اعضای جوامع همسایه آرسیبو، به ساخت این رصدخانه کمک کردند. در این تصویر که در سپتامبر ۱۹۶۲ گرفته شده است، کارگران در حال بلند کردن و وصل کردن کابل‌هایی هستند که از این رصدخانه پشتیبانی می‌کنند. این رصدخانه که برای اولین بار در نوامبر ۱۹۶۳ افتتاح شد، در ابتدا از توری فلزی ساخته شده بود، به این معنی که افراد می‌توانستند از طریق آن به فروچاله زیرین آن نگاه کنید. این تصویر نیز نمای هوایی از تلسکوپ ویلیام ای. گوردون(William E. Gordon) آرسیبو قبل از تعویض صفحات آن در سال ۱۹۷۳ است.  آرسیبو ابزاری قدرتمند برای اخترشناسان بود. در این تصویر دو اخترشناس به نام "لری وبستر" و "جیل تارتر" در ۱۰ اکتبر ۱۹۹۲ صفحه‌های یک رایانه را در رصدخانه تماشا می‌کنند. آنها در آن زمان مطالعه‌ای برای جستجوی نشانه‌هایی از حیات فرازمینی را آغاز کرده بودند. در سال ۱۹۷۴، اولین پیام رادیویی برقرار شده برای مخاطبان فرازمینی منتشر شد. این پیام کدگذاری شده، فرمول‌های شیمیایی شامل اجزای دی.ان.ای و همچنین نقاشی‌های ساده از یک انسان و آرسیبو را نشان می‌دهد. پیام آرسیبو، دارای چندین رنگ برای برجسته نشان دادن نقشه‌های دی.ان.ای، انسان و تلسکوپ است. اخترشناسان امیدوار بودند که این پیام توسط هر تمدن هوشمندی که در نزدیکی کهکشان راه شیری زندگی می‌کند، شنیده شود. آرسیبو  اولین سیاره فراخورشیدی را که به دور یک تپ اختر یا بقایای متراکم یک ستاره غول پیکر فروپاشیده که تابشی ساطع می‌کرد، می‌چرخید را در سال ۱۹۹۲ شناسایی کرد. این تلسکوپ به دلیل حضور در فیلم‌هایی مانند "چشم طلایی"(GoldenEye) و "تماس"(Contact) نیز همانند یک ستاره سینما مشهور بود. در این تصویر رصدخانه آرسیبو در سال ۱۹۹۷ در فیلم "تماس" با بازی "جودی فاستر" به نمایش درآمد. این تلسکوپ رادیویی مجهز به یک بشقاب آلومینیومی به پهنای ۱۰۰۰ فوت بود که این بشقاب مساحتی معادل ۱۸ هکتار از بخش شمال غربی پورتوریکو را پوشش می‌داد. در این تصویر که در ژوئیه ۱۹۸۹ ثبت شده، یک تکنسین کابل‌های معلق گیرنده قرار گرفته بر روی بشقاب این تلسکوپ رادیویی را بررسی می‌کند. کابل‌ها به پشتیبانی از یک پلتفرم فلزی در بالای این بشقاب کمک کردند. این تصویر نمای هوایی از رصدخانه آرسیبو در ۹ ژوئیه ۲۰۱۲ است. گیرنده‌های این تلسکوپ بر روی یک سکوی ۹۰۰ تنی، در ارتفاع ۴۵۰ فوتی بالای بشقاب و روی یک بازوی متحرک ۳۰۴ فوتی قرار داشتند. در این تصویر که در ۹ ژوئیه ۲۰۱۲ ثبت شده، بشقاب عظیم آرسیبو امواج رادیویی را از فضا به سکوی معلق خود منعکس می‌کرد. این رصدخانه پس از طوفان ماریا در سال ۲۰۱۷ و وقوع چند زلزله‌ سرانجام در دسامبر ۲۰۲۰ فروریخت. در پی آن دو کابل مهم آن شکستند و باعث فرو ریختن کل سکوی معلق و پاره شدن بشقاب آرسیبو شدند. فیلم‌های لحظه سقوط نشان می‌دهد زمانی که فرایند سقوط شروع شد، کابل‌هایی که سکوی آویزان را به یکی از برج‌ها وصل می‌کردند، پاره شد.

۱۹۰۰۰ پنل از ۳۷۰۰۰ پنل اصلی روی این بشقاب باقی مانده است. سقوط این تلسکوپ به بسیاری از پنل‌هایی که امواج رادیویی ورودی را دریافت می‌کردند آسیب رساند اما فضای سبز آن در زیر آن همچنان باقی مانده است. تصاویر کنار هم از رصدخانه آرسیبو، قبل و بعد از فروپاشی آن، آسیب چشمگیری را نشان می‌دهد که به یک دوره تحقیقات فضایی پایان داد. تصویر سمت چپ عکس رصدخانه آرسیبو در پورتوریکو در سال ۲۰۲۰ و قبل از فروپاشی و تصویر سمت راست پس از فروپاشی در اکتبر ۲۰۲۲ است. بنیاد ملی علوم اخیرا اعلام کرد که آرسیبو را بازسازی نخواهد کرد. میراث این تلسکوپ، با این حال، زنده خواهد ماند. این تصویر که در اکتبر ۲۰۲۲ ثبت شده است، ورودی رصدخانه آرسیبو است.

اکنون، بنیاد ملی علوم(NSF) که مالک‌ آرسیبو است، تشخیص داده است که به رغم درخواست دانشمندان، رصدخانه آرسیبو هیچ تلسکوپ جدیدی برای جایگزینی با آن تلسکوپ دریافت نخواهد کرد. پروژه آموزشی جدیدی در آنجا در حال افتتاح است.

بنیاد ملی علوم در نظر دارد میراث رصدخانه را به یک مؤسسه آموزشی مهم در پورتوریکو تبدیل کند تا آنجا مرکزی برای آموزش علوم، فناوری، مهندسی و ریاضی(STEM) باشد. قرار است این مرکز در سال ۲۰۲۳ افتتاح شود.

رصدخانه "آرسیبو" فضای غرورآفرینی برای دانشمندان پورتوریکویی و جامعه محلی حول آن بود. از بسیاری جهات، این رصدخانه نماد پورتوریکو بود، چرا که محل فیلمبرداری چند فیلم مشهور هالیوودی نظیر "جیمز باند" هم بود و شهرتی جهانی داشت.

   

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: رصدخانه آرسیبو ، تلسکوپ رادیویی آرسیبو

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: رصدخانه آرسیبو تلسکوپ رادیویی آرسیبو رصدخانه آرسیبو تلسکوپ رادیویی نشان می دهد سال ۲۰۲۰ کابل ها ثبت شده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۷۰۶۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نمای حیرت‌انگیز اسب سیاه آسمان از نگاه تلسکوپ فضایی جیمز وب / عکس و فیلم

به گزارش خبرآنلاین، تصاویر جدید تلسکوپ فضایی جیمز وب، بخشی از آسمان را در صورت فلکی جبار (شکارچی)، در سمت غربی ابر مولکولی شکارچی B نشان می‌دهد و بر لبه نورانی بالای ساختار متمایز غبار و گاز سحابی متمرکز است.

سحابی سر اسب که به «بارنارد 33» هم معروف است، از امواج متلاطم گاز و غباری برمی‌خیزد که 1300 سال نوری از ما قرار دارد و پیش‌ستارگان فراوانی را در دل خود جای داده است. این سحابی از ابر میان‌ستاره‌ای عظیمی تشکیل شده که در حال فروپاشی است، ستاره جوان داغی در نزدیکی آن با قدرت تمام، می‌تابد و با پرتوهای پرانرژی خود، این سحابی را لایه‌به‌لایه می‌تراشد. ابرهای گازی اطراف سر اسب قبلاً از بین رفته‌اند، اما ستون برآمدگی از توده‌های ضخیم موادی ساخته شده که فرسایش آن‌ها سخت‌تر است. منجمان تخمین می‌زنند که حدود پنج میلیون سال تا از بین رفتن کامل این سحابی زمان باقی مانده باشد.

شرح عکس: چشم‌انداز لبه فوقانی سحابی سراسب در نور فروسرخ نزدیک. در زمینه تصویر می‌توانید ستارگان کهکشان (اجرام نورانی ۸ پر) و کهکشان‌های دوردست را ببینید. برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ‌تر، اینجا را کلیک کنید.

سحابی سر اسب، از شناخته‌شده‌ترین مناطق تحت سلطه فوتون (PDR) ست. در چنین منطقه‌ای، نور فرابنفش ستارگان جوان و سنگین، ناحیه‌ای از گازوغبار گرم و عمدتاً خنثی را بین گازهای کاملاً یونیزه‌شده اطراف ستارگان پرجرم و ابرهایی که در آن متولد شده‌اند، ایجاد می‌کند. این تابش فرابنفش به‌شدت بر رویدادهای شیمیایی گازهای این مناطق تأثیر می‌گذارد و به‌عنوان مهم‌ترین منبع گرما عمل می‌کند.

این مناطق در جایی پدیدار می‌شوند که گازهای میان‌ستاره‌ای از یک‌سو به‌اندازه‌ای متراکمند که خنثی بمانند و از سوی دیگر، آن‌قدر متراکم نباشند که از نفوذ نور فرابنفش ستارگان پرجرم جلوگیری کنند. نور ساطع‌شده از این نوعPDR ها ابزاری منحصربه‌فرد برای مطالعه فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی است که باعث تحول ماده میان‌ستاره‌ای کهکشان ما و دیگر نقاط عالم، از دوران اولیه تشکیل ستاره‌های عظیم باستانی تا امروز می‌شود.

شرح عکس: نمای لبه فوقانی سحابی سر اسب در نور فروسرخ میانی.

سحابی سر اسب به دلیل نزدیکی و هندسه آن که تقریبا از لبه دیده می‌شود، هدف ایده‌آلی برای اخترشناسان است تا ساختار فیزیکی PDRها و تکامل ویژگی‌های شیمیایی گازوغبار و مناطق انتقالی بین آن‌ها را مطالعه کنند. PDRها از بهترین اجرام آسمان برای بررسی نحوه تعامل تابش با ماده میان‌ستاره‌ای به شمار می‌روند.

آن‌چه جیمز وب دیده است

به لطف ابزارهای MIRI و NIRCam که به‌ترتیب تصاویر فروسرخ میانی و فروسرخ نزدیک را ثبت می‌کنند،گروهی بین‌المللی از اخترشناسان برای اولین بار، ساختارهای کوچک‌مقیاس لبه نورانی سر اسب را آشکار کردند. آن‌ها همچنین شبکه‌ای از ویژگی‌های طولی را شناسایی کرده‌اند که عمود بر جبهه PDR گسترش یافته و حاوی ذرات غبار و گاز یونیزه‌شده در جریان تبخیر فوتونی سحابی کشیده شده‌اند. این مشاهدات همچنین به اخترشناسان امکان داده است که اثرات تضعیف و انتشار غبار را بررسی کنند و شکل چندبعدی سحابی را بهتر درک کنند.

در مرحله بعد، ستاره شناسان قصد دارند داده‌های طیف‌سنجی به‌دست‌آمده از سحابی را برای اثبات تحول خواص فیزیکی و شیمیایی مواد مشاهده‌شده در سراسر سحابی مطالعه کنند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب با آینه ۶٫۵ متری خود، بزرگ‌ترین و قدرتمندترین تلسکوپی است که تاکنون به فضا پرتاب شده است و امید می‌رود که تا پایان این دهه به مأموریت خود ادامه دهد.

منبع: آژانس فضایی اروپا

۵۴۵۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901324 ذوالفقار دانشی